Συνεκλήθη Κανονικῶς τήν 4/17 Φεβρουαρίου 2009, ἡμέραν Τρίτην καί ὥραν 10ην πρωινήν, κατόπιν τῆς μέ Α.Π. 496/2/15.1.2009, Προσκλήσεως τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κ. Κηρύκου, Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΝ ΑΥΤΗΣ, διά τό ἔτος 2009. Εἰς αὐτήν ἔλαβον μέρος ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος καί οἱ Σεβ/τοι Μητροπολῖται Βράντσεα κ. Γερόντιος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, Κιτίου κ. Παρθένιος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, δι' ἀντιπροσώπων δέ οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται Κένυας κ. Ματθαῖος καί Κιέβου κ. Σεραφείμ, ἐκπροσωπηθέντες Κανονικῶς ὑπό τῶν π. Μιχαήλ Ἰωάννου καί Ἀνδρέου Σίντνιεβ ἀντιστοίχως. Καθήκοντα Ἀρχιγραμματέως ἀνετέθησαν εἰς τόν Παν/τον Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον Ταμπουρᾶν, βοηθοῦ δέ Γραμματέως εἰς τόν Ὁσ/τον Μοναχόν Θεόδωρον Σουλτσιώτην.
Μετά τήν κεκανονισμένην προσευχήν, τήν Ἱεράν Σύνοδον καταλλήλως προσεφώνησεν ὁ προεδρεύων Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Κήρυκος, εἰπών:
Ἀμέσως ὁ λόγος ἐδόθη εἰς τόν ὁρισθέντα Ἀρχιγραμματέα, Παν/τον Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον, ὅστις ἀνέγνωσεν τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν ἔχουσαν οὕτω:
Ἐπικύρωσις καί ὑπογραφή τῶν Πρακτικῶν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 2/15.1.2009.
ΘΕΜΑ 1ον: Χαρακτηρισμός τῆς παρούσης Ἱερᾶς Συνόδου. Εἰσηγητής: Ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης.
ΘΕΜΑ 2ον: Ἐπί τῆς ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 498/2/15.1.2009 «ΚΛΗΣΕΩΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» τοῦ πρώην Πειραιῶς κ. Νικολάου καί τῶν λοιπῶν πρώην Ἐπισκόπων. Ἡ Ἱερά Σύνοδος θά δεχθῆ τάς ὁποιασδήποτε Ἀπολογίας — Ἐνστάσεις κ.λπ. τῶν κατηγορουμένων, οἴτινες ἐκλήθησαν πρός Ἀπολογίαν καί ἀναλόγως θά προσδιορίση τήν περαιτέρω πορείαν τοῦ θέματος.
ΘΕΜΑ 3ον: Περαιτέρω ἐνημέρωσις τῶν μελῶν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου γενικῶς ἐπί τῆς πορείας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερον καί ἰδιαιτέρως ἐπί τῶν συγχρόνων σοβαρῶν θεμάτων, τά ὁποῖα ἤγειραν ψευδάδελφοι καί ἐκπεσόντες ψευδεπίσκοποι. Εἰσηγηταί: α) Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κήρυκος ἐπί τοῦ θέματος τῶν ἀπό σκοποῦ καί ἀπολύτως ληστρικῶν ἀποφάσεων περί «ἀργιῶν» καί «καθαιρέσεων» τῆς ὑπό τόν κ. Νικόλαον σχισματοαιρετικῆς ὁμάδος, κατά Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν καί β) Ὁ Ἐλλόγιμος θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ἐπί τοῦ θέματος τῶν σκευωριῶν ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων, κατόπιν τῆς ὑπ' αὐτοῦ ὁμιλίας ὑπό τοῦ ἰδίου, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τό 1997.
ΘΕΜΑ 4ον: Ἐπί τῆς αἰτιάσεων εἰς τάς ὑπ' ἀριθμ. 1616/2008, καί 5087/2008, ἀγωγάς τοῦ ἐν ἀργία ὄντος Ἱερομονάχου καί ἤδη ἐμφανιζομένου ὡς «Μητροπολίτης Λαρίσης» π. Ἰγνατίου Δάσσιου, κατά τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἐπισήμου Δημοσιογραφικοῦ Ὀργάνου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», ἤτοι, τῶν: Σεβ/του κ. Κηρύκου, Ἐλευθ. Γκουτζίδη, Ἱερ/χου π. Ἀμφιλοχίου, Ἱερέως π. Ἀνδρέου Σίντνιεβ, Ἀντωνίου Μάρκου, Χρήστου Γκουτζίδη καί Ἀντιγόνης Παπαμιχαήλ.
ΘΕΜΑ 5ον: Περί τῆς ἐνορχηστρωμένης ἐπιθέσεως κατά τῆς θεοβουλήτου ἑνώσεως καί τῆς συγκροτηθείσης Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου. Εἰσηγητής ὁ κ. Ἀντώνιος Μάρκου».
Κατ' ἀρχάς ἀνεγνώσθησαν ὑπό τοῦ Ἀρχιγραμματέως τά καθαρογραμμένα Πρακτικά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 2/15.1.2009 καί ἐγκριθέντα ὑπεγράφησαν.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: «Χαρακτηρισμός τῆς παρούσης Ἱερᾶς Συνό ὡς ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ τῆς ἀπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἐδόθη ὁ λόγος εἰς τόν ἐλλ/τον θεολόγον κ. Ἐλευθέριον Γκουτζίδην, ὅστις εἶπεν:
Οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς ὁμοφώνως ἐδέχθησαν τήν εἰσήγησιν καί μετά συζήτησιν ἀπεφάνθησαν:
Τά ἀνωτέρω ἐγένοντο μετ' ἐπιγνώσεως δεκτά, ἅπαντες δέ ἐν ἑνί Πνεύματι καί μιᾶ καρδία ὡμολόγησαν καί ἐκήρυξαν τόν ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ χαρακτῆρα Αὐτῆς, διότι οὐσία καί τύποις εἶναι ἡ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ».
Ἐν βαθεία συγκινήσει καί ἐν βοώση σιγῆ ἐπεδοκιμάθησαν τά ἀνωτέρω τά ὁποῖα ὑπέμνησεν ὁ Πανοσιολογιώτατος π. Ἀμφιλόχιος καί τά ὁποῖα ἦσαν βιωματική κατάστασις ὅλων τῶν Συνοδικῶν.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: Ἡ ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 498/2/15.1.2009 Κλήσις πρός Ἀπολογίαν κατά τό Κατηγορητήριον.
Ἐπ' αὐτοῦ λαβών τόν λόγον ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος, καί κατόπιν τῆς μή ἐμφανίσεως τῶν Κατηγουρουμένων ἤ ἄλλως πώς μή ἀνταποκριθέντων, εἰσηγήθη ὅπως ἐπαναληφθῆ ἡ Κλήτευσις καί τό Κατη, τηρουμένων αὐστηρῶς τῶν Νομοκανονικῶν προϋποθέσεων δι' ἕν τόσον σοβαρόν θέμα καί συγκεκριμένως: Ἡ Ἱερά Σύνοδος καλεῖται νά ἐπιληφθῆ Κανονικῶς, μέ συνέπειαν πρός τήν Ἐκκλησίαν, ὡς τοῦ ἀποκεκαλυμμένου Μυστηρίου, τά πιστεύματά της καί συνωδά τῆ ἀγάπη πρός ὅλους τούς πλανωμένους νά ἀντιμετωπίση τήν πρωτοφανῆ εἰς δολιότητα, ὑποκρισίαν καί θράσος Ἐκκλη, τήν ὁποίαν, ὅσον καί ἄν τά πάντα σχεδιάζουν τά Κέντρα τοῦ ἀντιχρίστου Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νοεημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅμως πρέπει νά γίνη σαφές καί νά συνειδητοποιηθῆ τόσον ἀπό ἡμᾶς τούς Ἐπισκόπους ἀλλά καί τοῦ τελευταίου ὀρθοδόξου ὅτι τά πάντα ἐνεργοῦν πεπτωκότες — προδόται πρώην Ἐπίσκοποί μας! Ἐν προκειμένω καί αὐτόν τόν σχεδιασμόν, κατά τήν μετά τό 1995 περίοδον καί ἐμφανῶς μετά τό 2002-2003, πραγμαῦν πάλιν πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί Ἐπίσκοποι, κατ' ἐξοχήν δέ οἱ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος μετά τοῦ πρ. Ἀργολίδος Παχωμίου καί τῶν λοιπῶν, οἱ ὁποῖοι συνθέτουν αὐτήν τήν ἐκκλησιομάχον ὁμάδα, ἡ ὁποία εἶναι ἀπολύτως συνδεδεμένη καί ἀποτελεῖ ἐξέλιξιν τῶν προηγηθέντων δύο ἄλλων μεγάλων σχισματικῶν κινημάτων, ἤτοι, τοῦ κατά τό 1937 Φλωρινικοῦ καί ἰδιαιτέρως τοῦ 1995 ὑπό τῶν πέντε! Εἰδικῶς ἐπί τοῦ θέματος, καί μέ δεδομένα ὅτι:
α) Δέν ἐνεφανίσθησαν οἱ κλητευθέντες.
β) Δέν ἐμεσολάβησεν ἀπό τῆς ἐπιδόσεως τῆς ὑπ' ἀριθμ. 498/2/15.1.2009 κλητεύσεως ὁ προβλεπόμενος χρόνος μέχρι τῆς παρούσης συνεδριάσεως καί
γ) Δέν ἐγένετο ἡ κλήτευσις εἰς ὅλους μέ τόν ἴδιον τρόπον, εἰσηγοῦμαι ὅπως ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀποφασίση τήν τήρησιν ὅλων τῶν Νομοκανονικῶν διατάξεων, καί ἐγκρίνη τήν ἐξ ὑπαρχῆς, τριττήν κλήτευσιν, βάσει ἀποδείξεως, αὐστηρῶς δέ νά μεσολαβῆ ἀπό τῆς κλητεύσεως ἕως τοῦ Συνοδικοῦ δικαστηρίου, τό χρονικόν διάστημα τοῦ ἑνός μηνός, ἤτοι τῶν (30) ἡμερῶν.
Εἰς τό σημεῖον αὐτό διεκόπη δι' ὀλίγον ἡ συνεδρίασις προκειμένου νά συνταχθῆ ἡ σχετική Πρᾶξις — Ἀπόφασις τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὡς ἀπόσπασμα ἐκ τῶν Πρακτικῶν κοινοποιηθήσεται μέ νέαν Κλῆσιν πρός Ἀπολογίαν, ἡ ὁποία νά διευκρινίζεται ὅτι ἀποτελεῖ τήν Α΄ κλήτευσίν των. Παρατίθενται τά σχετικά κείμενα ὅπως διεμορφώθησαν καί ἀνετέθη ἡ ἀποστολή των εἰς τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην κ. Κήρυκον:
Ὁ Σεβ/τος κ. Κήρυκος λαβών τόν λόγον εἶπεν: «Σεβ/τοι πλέον εἶναι ὥρα νά εἰσέλθωμεν καί εἰς τό θέμα τῆς Κλητεύσεως τῶν ἐκπεσόντων Ἐπισκόπων ὑπό τόν πρώην Πειραιῶς κ. Νικόλαον, διότι μέχρι τήν ὥραν αὐτήν, 3ην μ.μ., δέν εἴχομεν οὐδεμίαν ἀνταπόκρισιν ἐκ μέρους τῶν κλητευθέντων. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ΕΝΕ νά συζητήση τό θέμα καί μελετήσασα πρωτίστως τό διαδικαστικόν τῆς ἀποστολῆς ὑπεγράμμισεν ὅτι αὐτό ἀπαραιτήτως δέον νά εἶναι ὅπως οἱ Κανόνες καί οἱ Νόμοι προβλέπουν καί ὁρίζουν.
Ἐν προκειμένω λαβοῦσα ὑπ' ὄψιν, ὅτι:
α) Οἱ κλητευθέντες δέν ἐνεφανίσθησαν, οὔτε ἄλλως πως ἀνταπεκρίθησαν.
β) Λόγω τῶν ἑορτῶν δέν κατέστη δυνατόν νά ἐνημερωθοῦν ἐγκαίρως οἱ κλητευόμενοι, μέ ἀποτέλεσμα ὁ μεταξύ κλητεύσεως καί ἀπολογίας των χρόνος νά μήν εἶναι ὁ προβλεπόμενος ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τοῦ νόμου, ἀλλά μικρότερος.
γ) Δέν ἐγένετο βάσει ἀποδείξεως ἡ κλήτευσις πρός ὅλους τούς ἐγκαλουμένους, μέ ἀποτέλεσμα, ὡς διεφημίσθη, εἷς ἐξ αὐτῶν νά μήν ἔχη παραλάβει τήν κλήτευσίν του.
Διά τούς λόγους αὐτούς ἡ Πανορθόδοξος Ἱερά Σύνοδος.
Νά ἐπαναληφθῆ ἡ πρώτη κλήτευσις, τηρουμένων ἀπολύτως τῶν προβλεπομένων Νομοκανονικῶν διατάξεων. Ἀπεφασίσθη, ἐπίσης ὅπως ἡ Κλήτευσις ἀπευθύνεται μόνον εἰς τούς ἑπτά ἐγκαλουμένους πρώην Μητροπολίτας τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, οὐχί δέ καί εἰς τούς ἐν Κύπρω δύο ἐγκαλουμένους, διά τούς ὁποίους θά ἰσχύση ἡ διαδικασία, τήν ὁποίαν προβλέπει ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Ἀνετέθη εἰς τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἁρμοδίως ἀποστείλη τήν κλήτευσιν πρός τούς πρώην Μητροπολίτας κ.κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην, Παχώμιον Ἀργυρόπουλον, Γαλακτίωνα Γκαμίλην, Ταράσιον Καραγκούνην, Ἀνδρέαν Σῦρον, Χρυσόστομον Σῦρον, Παντελεήμονα Ντέσκαν, καί Ἰγνάτιον Δάσσιον, εἰς τήν κατοικίαν ἑκάστου, ὅπως αὕτη ἀναγράφεται εἰς τόν Ἡμεροδείκτην των καί δεχθῆ τούς ἐγκαλουμένους εἰς ἀπολογίαν τουλάχιστον τριάκοντα ἡμέρας μετά τήν ἡμερομηνίαν κατά τήν ὁποίαν θά ἔχει γίνει ἡ ἐπί ἀποδείξει ἐπίδοσις τῆς Κλητεύσεως.
Ἀκριβές ἀντίγραφον ἐκ τῶν Πρακτικῶν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 4/17.2.2009 τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐθημερόν.

Τό ἀνωτέρω κείμενον ἐνεκρίθη ὅπως ἀποσταλῆ ὡς ἰδιαίτερον ἔγγραφον ἐκ τῶν πρακτικῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐνῶ παραλλήλως κατετέθη εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον καί ἡ ΚΛΗΣΙΣ πρός Ἀπολογίαν, ἡ ὁποία ἀπεφασίσθη νά περιληφθῆ καί αὕτη εἰς τά ΠΡΑΚΤΙΚΑ:
«Α.Π. 501
ΠΡΟΣ τούς πρώην Μητροπολίτας «Πειραιῶς» κ. Νικόλαον, «Ἀργολίδος» κ. Παχώμιον, «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνα, «Βερροίας» κ. Ταράσιον, «Διαυλείας» κ. Ἀνδρέαν, «Φιλίππων» κ. Χρυσόστομον, «Πειραιῶς» κ. Παντελεήμονα, καί «Λαρίσης» κ. Ἰγνάτιον
Διά τῆς παρούσης σᾶς κοινοποιεῖται εἰς ἕνα ἕκαστον προσωπικῶς διά δικαστικοῦ Ἐπιμελητοῦ, ἡ ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 499/4/17.2.2009 ἀπόφασις τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, διά νά λάβητε γνῶσιν, ἐνῶ αυθίς τε κοινοποιοῦμεν καί τό ἤδη ἀποσταλέν καί εἰς χεῖρας σας εὑρισκόμενον Κατηγορητήριον μέ ἀριθμ. Πρωτ. 498/2/15.1.2009.
Ὅθεν, καλεῖσθε ὅπως, μετά τριάκοντα ἡμέρας ἀπό τῆς ἐπιδόσεως τῆς παρούσης, ἀνταποκριθῆτε Κανονικῶς, ὡς ἔχετε χρέος, καί ἐμφανισθῆτε αὐτοπροσώπως ἤ δι' Ἀπολογητικοῦ Ὑπομνήματός σας, τήν 27ην Μαρτίου 2009 π.ἡ. ἤ 9 Ἀπριλίου 2009 ν.ἡ., ἡμέραν Πέμπτην καί ὥραν 10ην π.μ., εἰς τό Ἐπισκοῖον Ἁγίας Αἰκατερίνης, (4ο χιλιόμ. Λεωφ. Κορωπίου Μαρκοπούλου, Στρογγύλη Κορωπίου Ἀττικῆς), ἐνώπιον τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, ἁρμοδίως καί Κανονικῶς ἐντεταλμένου ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (Συνεδρίασις 4/17.2.2009), καί ἀπολογηθῆτε ἐπί τοῦ ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 498/2/15.2.2009 Κατηγορητηρίου.
Ἐν τέλει ἐπί τοῦ θέματος τῆς ὑπ' ἀριθμ. 498/2/15.1.2009 ΚΛΗΣΕΩΣ πρός Ἀπολογίαν καί τοῦ συγκεκριμένου Κατηγορητηρίου ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπεγράμμισεν δύο τινά:
α) Ἡ Ἐκκλησία ὄντως ἀντιμετωπίζει ἀπό μακροῦ σχέδιον νά προσβληθῆ ἡ ΑΠΟ ΔΙΑΔΟΧΗ καί δι' αὐτῆς (τῆς προσβολῆς) νά συντριβῆ καί ἐκλείψη καί ἡ ἀπό τό 1924 ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί
β) Πρός τόν σκοπόν αὐτόν τόσον ὑπό τοῦ προηγουμένου ἐκκλησιομάχου κινήματος τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν πρώην Μητροπολιτῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας 1991-1995, ὅσον καί τοῦ παρόντος ὑπό τόν πρ. Πειραιῶς Νικόλαον, κατελύθησαν ἡ Κανονική τάξις, ὁ θεσμός τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὁ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. καί ἐσημειώθη σειρά καθαρῶς σκοπίμων καί Ἱεροσύλων διωκτικῶν πράξεων κατά τῶν Ὀρθοδόξων καί δή κατά Κληρικῶν καί λαϊκῶν τόσον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσον καί τῆς Κύπρου.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: «Περαιτέρω ἐνημέρωσις τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν κατά τόπους Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Ρουμανίας, Κένυας, Ρωσίας καί Κύπρου ἐπί τῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερον…».
Ἐπ' αὐτοῦ εἰσηγήθη ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Κήρυκος, ὅστις ἐπανῆλθεν εἰς τό θέμα συστηματικώτερον, μετά τήν κατά τήν πρώτην σύγκλησιν (2/15.1.2009), τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου συζήτησιν καθ' ἥν διετυπώθη τό ὑπ' ἀρ. Πρ. 498/2/15.1.2009 Κατηγορητήριον. Ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης ἐπαρουσίασεν τήν εἰσήγησίν του εἰς τά κύρια αὐτῆς σημεῖα καί συγκεκριμένως εἰς τήν ἀπό τό 1924 ἕως τό 1935 ἐκκλησιαστικήν περίοδον, τάς κατά τό 1935 Ἐπισκοπικάς χειροτονίας καί τήν συγκρότησιν τῆς 7μελοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τό ἐν συνεχεία ἀμέσως προκληθέν Φλωρινικόν σχίσμα κατά τό 1937 καί ἰδιαιτέρως εἰς τήν περί «δυνάμει θεωρίαν ἡμερολογιακοῦ σχίσματος» τοῦ καινοτόμου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ἀμέσως, ἀπό τοῦ φθινοπώρου τοῦ 1935 καί ὑπό τοῦ ἐκπροσώπου του ἐντός τοῦ παλαιοῦ, τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη. Ἐπίσης ἐπιμελῶς ἑστίασεν εἰς τό γεγονός τῶν κατά τό ἔτος 1948 χειροτονιῶν καί τήν ἀμέσως σχεδιασθεῖσαν σκευωρίαν (1950) ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, περί τῆς ἐν χρόνω προσβολῆς αὐτῆς τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, μέσω μιᾶς «χειροθεσίας», τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς δῆθεν σχισματικῶν. Ἀνεφέρθη εἰδικῶς εἰς τήν ἀπό τό 1971 περίο, καθ' ἥν ἐπεχειρήθη, πλήν ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ, αὕτη ἡ περί «χειροθεσίας» σκευωρία, καθώς καί εἰς τάς ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐπανειλημμένας καταχθονίους ἀποπείρας, ὑπό «Ἐπισκόπων» μας, νά μεταστοιχειώσουν καί μεταλλάξουν τήν συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐδέχθη τό 1971 ἐν Ἑλλάδι εἰς «χειροθεσίαν». Αὐτό ἀκριβῶς, κατά τόν πλέον ἀπατηλόν τρόπον, ἐπεχείρησεν ἡ ὁμάς τῶν Ἐκκλησιομάχων — βλασφήμων πρώην Μητροπολιτῶν Νικολάου καί Παχωμίου…, μέ τό ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 σύμπλασμα ΨΕΥΔΟΥΣ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΙΑΣ! Ἐπ' αὐτοῦ εἶπεν χαρακτηριστικῶς:
«…Οὗτοι ἐπεχείρησαν νά ἐξουδετερώσουν μέ πνευματικάς καί ἠθικάς δολοφονίας τούς ὑπερμάχους τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι ἀπό τό 1971 καί μετά, ἐξόχως δέ ἀπό τό 1997, ἤγειραν γυμνήν τήν ρομφαίαν τῆς Ἀληθείας καί ἐτσάκισαν τά σχέδια τῆς ἐσχάτης προδοσίας κατά τῆς Ἐκκλησίας καί βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ταύτας εἶναι ἀπαραίτητον ὅπως ἡ Ἱερά Σύνοδος τάς γνωρίζη ἐπακριβῶς. Δηλαδή πῶς ἐπεχείρησαν σκοπίμως ἀδίκως καί ΑΚΥΡΩΣ νά «ΑΦΟΡΙΣΟΥΝ», νά θέσουν ὑπό «ΑΡΓΙΑΣ» καί «ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ» ταπεινούς ὑπερμάχους τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Εἶναι τοῦτο ἀπαραίτητον, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐλευθέρως, Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως, δέον νά ἀποφανθῆ περί ὅλων αὐτῶν καί νά ἀποφασίση διά καθαρῶς ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΥΣ, ἀλλά καί ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΥΣ λόγους κατά τε τῶν πράξεων καί τῶν ἰδίων, οἱ ὁποῖοι τάς διέπραξαν. Ἐπί τοῦ θέματος τῶν ἀκύρων «ἀργιῶν» καί «καθαιρέσεων» τόσον κατά τοῦ Παν/του π. Ἀμφιλοχίου, ὅσον καί κατ' ἐμοῦ τοῦ ἐλαχίστου ἐν Ἀρχιερεῦσι Μητροπολίτου Κηρύκου, θά ἐνημερωθῆτε ὑπό τοῦ ὁμιλοῦντος, ἐνῶ διά τάς διώξεις κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ὡρίσθη νά εἰσηγηθῆ ὁ ἴδιος».
Συνεχίσας ὁ εἰσηγητής Μητροπολίτης εἶπεν:
«Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῶ Πατέρες καί Ἀδελφοί… Ἀμέσως μετά τό κατά τό 1995 σχίσμα ὑπ' ἐκείνων τῶν πέντε, (τῶν ἀποδεδειγμένως σχισματοαιρετικῶν πρώην Μητροπολιτῶν μας), τῆ παρεμβάσει τοῦ ὡς ἐκπροσώπου των ἐνεργοῦντος πρ. Πειραιῶς κ. Νικολάου, ἐζητήθη νά διωχθοῦν οἱ θεολόγοι, πάλιν ὡς δῆθεν «νεοεικονομάχοι», καί ἐπί τό ἀκριβέστερον ὁ θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης! Κατόπιν τούτου ὁ Μακαριώτατος ὑπεχρέωσεν τόν θεολόγον κ. Ἐλευθέριον Γκου νά συναντήση τόν τότε Πειραιῶς κ. Νικόλαον καί ὁμιλήση μετ' αὐτοῦ καταλλήλως, διότι γνωρίζει τά θέματα ἀλλά καί τόν Πειραιῶς κάλλιον παντός ἄλλου.
Ἡ αἰτία ὅμως δέν ἦτο καί πάλιν ἡ ἀνύπαρκτος «νεοεικονομαχία», ἀλλά τό γεγονός ὅτι ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ἦτο καί, μέ τάς εὐχάς ὅλων καί πρῶτα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, παραμένει τό πρόσωπον τό ὁποῖον, κατά τό δυνατόν ἐσυστηματοποίησεν τά θέματα τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί πρό πάντων, διότι προώθει καί προωθεῖ, διηκόνησεν καί διακονεῖ τιμιώτατα τήν Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Συνοδικήν ἀντιμετώπισιν τόσον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, τοῦ Φλωρινισμοῦ καί τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε, ὅσον καί τῆς τελευταίας τοιαύτης ὑπό τόν κ. Νικόλαον…
Ἐπίσης κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997, καίτοι ἀνύποπτος ὁ θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, δι' ὅσα κρυφίως ἐσχεδιάζοντο περί προδοσίας ὑπό Φλωρινικῶν καί τῶν ἡμετέρων, Μοναχοῦ Μαξίμου καί Δ. Κάτσουρα, ὁμιλήσας ἐπικαίρως εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς Θεσσαλονίκης, ἐκήρυξεν τήν ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ -ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί ἀνεφέρθη διεξοδικῶς εἰς ὅλους τούς ἐπιβούλους καί πολεμίους αὐτῶν καί πρό πάντων εἰς τάς σκευωρίας περί «χειροθεσίας», περί δῆθεν θεολογικοῦ διαλόγου κ.λπ. Αὐτό τό γεγονός ἔγινε αἰτία νά συντονισθοῦν περαιτέ οἱ Φλωρινικοί, «Ἀχα?ας» κ. Καλλίνικος καί κ. Ἀθανάσιος Σακαρέλλος μετά τῶν προαναφερθέντων ἡμετέρων κ. Δ. Κάτσουρα καί Μ. Μαξίμου, καί ἀπεφάσισαν ἤ νά πείσουν τόν κ. Γκουτζίδη «νά ρίψη νερό στόν ἄκρατον οἶνον του καί… μετά θά τά εὕρισκον μέ τούς Φλωρινικούς, ἤ ἄλλως θά ἔβγαινε ἀπό τή μέση»! Ὅλοι αὐτοί, ὅταν εἶδον ὅτι δέν ἐπιτυγχάνουν εἰς τούς δόλους των, τότε ἤρχισαν τήν σκευωρίαν περί «ἁμαρτύρου», «καινοτομίας» καί «κακοδοξίας», τήν ὁποίαν δῆθεν ἐκήρυξεν ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, κατά τήν ἱστορικήν ὁμιλίαν του τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς Θεσσαλονίκης».
Εἰς τό σημεῖον αὐτό ἀνέφερεν καί ἐπέδειξεν ντοκουμέντα τῆς σκευωρίας, ἤτοι, δημοσιεύματα τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἐσταμάτησαν τάς συκοφαντι δημοσιεύσεις των μέχρι τήν 14/27.2.2002, ὅτε ὁ τότε Πειραιῶς Νικόλαος, κατά τήν Εἰσήγησιν τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν ἐγκαθέτων των, τήν ὁποίαν αὐτός ἀνέγνωσεν καί ἐν τέλει μέ τήν ἀκροτελεύτειον παράγραφον αὐτῆς ἀπήτησεν ὅπως «ἐδῶ καί τώρα νά ἀφορίσωμεν τό θεολόγον Ἐλευθ. Γκουτζίδη»! Καί συνέχισεν:
«Μετά ἀπ' αὐτό οἱ Φλωρινικοί ἠρέμησαν, ἐνῶ πλέον καί μετά τό βδέλυγμα τῆς 28 Νοεμβρίου 2007 τοῦ κ. Νικολάου καί τῆς ὁμάδος του, πλέον καί ἀγάλλονται! Ταῦτα διέπραξεν ὁ κ. Νικόλαος μετά τῶν συνοδοιπόρων του, ἐνῶ δέν διενοήθησαν νά θίξουν τούς πέντε, ἀλλά καί ἐκήρυσσον ὅτι «πρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς πέντε διά νά γίνωμεν πολλοί», «ἔχομεν τά ἴδια φρονήματα» καί ἕτερα τοιαῦτα, ἐνῶ τήν Ὁμολογίαν -Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἀπεσιώπων ἕως ὅτου ἤρχισαν νά τήν προσβάλλουν μέ βλασφημίας.
Ταῦτα πάντα παρηκολούθει μετά πολλῆς προσοχῆς ὁ Παν/τος π. Ἀμφιλό, ὅστις ὡς ἄξιος Κληρικός καί μή προσβλέπων εἰς πρόσωπα, ἀλλά μόνον εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν καί τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν Αὐτῆς, καθηκόντως προάγεται καί ἐπαξίως εἰσηγεῖται, ὅπως διακηρυχθῆ Ἱεροσυνοδικῶς ἡ Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία, ενῶ κατονομάζει καί τά ἐκκρεμοῦντα θέματα τά ὁποῖα χρονίζουν καί εἶναι ἐπικίνδυνα. Ταῦτα εἰσηγήθη διά τῶν ἱστορικῶν παραμεινάντων πρώτων ἐπισήμων ἐγγράφων του ἀπό 22.9.1998, 11/24.12.1998 καί ἀπό μίαν μακράν σειράν ἄλλων ἐπιστολῶν Ὑπομνημάτων καί παρεμβάσεων, τάς ὁποίας ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας περιέλαβεν εἰς δύο ὀγκώδεις τόμους ὑπό τόν τίτλον: «ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» ΤΟΜΟΣ Α΄, Ἀθήνα 2000, καί ὑπό τόν ἴδιον τίτλον καί ΤΟΜΟΣ Β΄, Ἀθήνα 2008.
Ἐνῶ ὅμως ταῦτα ἐλάμβανον χώραν, ὅπως ἤδη ἐλέχθη, οἱ Φλωρινικοί καί οἱ φερόμενοι ὡς «ἡμέτεροι», εἶχον ἀποφασίσει ὅπως, μέσω ἑνός ψευδοδιαλόγου, κηρύξουν τήν ἕνωσιν Φλωρινικῶν καί Μταθαιϊκῶν, καί κατ' ἐπέκτασιν καί μέ τούς πέντε! Τοῦτο θά ἐγίνετο ἐπί τῆ σιωπηρᾶ προϋποθέσει ὅτι ἀμφότεροι (Φλωρινικοί καί «Ματθαιϊκοί») ἕλκουσι τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς καί ἔχουν τά ἴδια πιστεύω…!!! Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτά τά σχέδια ἤδη ἀπό τό 1997, ὁ θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης τά διεσάλευσεν ἐκ βάθρων, ἐνῶ ὁ π. Ἀμφιλόχιος τά ἀπετελείωσεν τό 1998.
Αὐτός ἦτο ὁ λόγος, Σεβασμιώτατοι Πατέρες καί Ἀδελφοί, διά νά ἀναληφθῆ ἀπό τούς κ.κ. Μάξιμον Τσακίρογλου καί Δημήτριον Κάτσουρα, μέσω δέ αὐτῶν καί τούς Φλωρινικούς, κατ' ἀρχάς, μία λυσσαλέα συκοφαντία κατά τοῦ Ἱερομονάχου, ὡς δῆθεν ἀσεβοῦς διότι…ἄκουσον — ἄκουσον!..παρεμβαίνει εἰς τά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι δημιουργεῖ ἀδιέξοδα εἰς τόν ἑαυτόν του καί ἄλλα πολλά, ἐπί τῶν ὁποίων ἀπήντησεν λίαν συστηματικῶς καί ἀναλυτικῶς ὁ π. Ἀμφιλόχιος μέ τό ἀπό 9/22.10.1999 κείμενόν του. Παραλλήλως ὅμως, οἱ ἴδιοι, ἤρχισαν μέ μανίαν νά ἐπιτίθενται καί κατά τοῦ θεολόγου ἀλλά καί καθ' ἡμῶν διότι δέν συνεπαρετάχθημεν εἰς τήν ἐξόντωσιν τοῦ π. Ἀμφιλοχίου!
Οἱ δεινοί κατήγοροι — συκοφάνται δέν σταματοῦν, ἀλλά προοδευτικῶς, καί ἤδη ἀπό τό 1999 ἐμπλέκουν εἰς τά σχέδιά των ὄχι μόνον τόν Μακαριώτατον, ἀλλά καί τήν Ἱεράν Σύνοδον, τήν ὁποίαν χρησιμοποιοῦν διά τήν ὑλοποίησιν τῶν ἀσεβῶν σκοπῶν των, δηλαδή νά ἐξοντώσουν τόν Ἱερομόναχον, διότι παρεμ καί παρεμποδίζει τά σχέδια τῆς προδοσίας των κατά τῆς Ἐκκλη.
Ἠκολούθησεν, καθ' ὅλον τό 2000, μακρά ἀλληλογραφία, ἐκ τῆς ὁποίας προκύπτει ὅτι ὁ Συνοδικός θεσμός καί ἡ Κανονική Τάξις κατελύθησαν καί ἐποδοπατήθησαν, ἐνῶ τό παρασυνοδικόν κατεστημένον καί οἱ Φλωρινικοί ἐπιβάλλουν τά θελήματά των καί λεηλατοῦν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ὁ π. Ἀμφιλόχιος «παραπέμπεται εἰς δίκην» (ἐλεεινή παρωδία δικαστηρίου), εἰς τό ὁποῖον ὁρίζεται ὡς Πρόεδρος ὁ Πειραιῶς κ. Νικόλαος!..
Ἤδη, ὅμως, μετά τήν πλεονάσασαν ἁμαρτίαν εἰς τάς Συνόδους τῶν ἐτῶν 1999 καί 2000, ἐπεμβαίνει ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία θαυματουργικῶς ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ σκοτεινοῦ περιβάλλοντος τοῦ Πειραιῶς τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Λαρίσης κ. Πανάρετον! Ὁ ἤδη Μακαριστός Μητροπολίτης τήν 29 Ἰουνίου 2000 δηλώνει ἐπισήμως ὅτι ἀνακαλεῖ τήν ὑπ' ἀριθμ. 15/7.9.1999 ἄδικον πράξιν ἀργίας κατά τοῦ π. Ἀμφιλοχίου, τήν ὁποίαν τόν ὑπεχρέωσαν νά ὑπογράψη ὁ Πειραιῶς καί οἱ Μάξιμος Τσακίρογλου καί Δ. Κάτσουρας. Αὐτό τό γεγονός ἐγκρέμισεν ὅλα τά σχέδια καί προθέσεις των.
Εἰς τό σημεῖον αὐτό πρέπει νά μνημονευθῆ ἡ ἀπό 29/16.6.2000 ἀπάντησις τοῦ π. Ἀμφιλοχίου καί τῶν πνευματικῶν του τέκνων Ἱεροδιακόνου Ἰγνατίου, Μοναχοῦ Ἀγαθαγγέλλου καί Μοναχοῦ Βασιλείου, ἐπί τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3118/23. 5.2000 ἐκφοβιστικῆς ἀπειλητικῆς καί ἄκρως ἀδίκου ἐπιστολῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν ὁποίαν ὑπογράφει ὁ Μακαριώτατος, καί ἡ ὁποία, ὅπως ὅλαι αἱ ἐπιστολαί τῆς περιόδου μετά τό 1997 τόν ἐξέθεσαν ἀνεπανόρθωτα καί ἐν τέλει τόν ὡδήγησαν καί εἰς τήν ἱερόσυλον παραίτησιν κατά τό 2003!.. ἐνῶ τόν Φεβρουάριον τοῦ 2002 ἐτόλμησεν νά ὁμιλήση «περί λάθους τό ὁποῖον συνέβη τό 1971»(!), χωρίς ποτέ νά θελήση νά εἴπη ποῖον ἦτο τό διαπραχθέν λάθος!..(*)
Ἡ ἐν λόγω ἐξ 8 μεγάλων δακτυλογραφημένων σελίδων Ἀπαντητική ἐπιστολή τοῦ π. Ἀμφιολοχίου καί τῆς περί αὐτόν Ἀδελφότητος καταλήγει:
«… Ἄν διά τόν ἔλεγχον μιᾶς μοιχείας ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἀπετημήθη τήν κεφαλήν, ἄν ὁ ἅγιος Χρυσόστομος διά τόν ἔλεγχον μιᾶς ἀδικίας τῆς Βασιλίσσης ἐξωρίσθη καί ἀπέθανεν εἰς τήν ἐξορίαν, ἡμεῖς δέν πρέπει νά ἀγωνιζώμεθα, ὅταν μάλιστα πρόκειται διά θέματα Ὀρθοδοξίας, φοβούμενοι ἤ ὑπολογίζοντες διωγμούς, «ἀργίες» καί «καθαιρέσεις», ὡς ἐκείνας τῶν πέντε, ἤ ὡς ἐκείνην τήν «ἀργίαν» (ὑπ' ἀριθμ. 15/7.9.1999) ὑπό τοῦ Σεβ. κ. Παναρέτου κατά τοῦ Ἱερ/χου π. Ἀμφιλοχίου; Παρά τήν ἀναξιότητά μας, ὅμως μέ τήν χάριν τοῦ Χριστοῦ μας καί τίς εὐχές Σας λέγομεν ὄχι, καί ὅπως μᾶς ἐδιδάξατε διά τήν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν, «μυριάκις καί τεθνηξόμεθα». ΑΜΗΝ.
Ἐξαιρετικῆς ἱστορικῆς, ἀλλά καί ὁμολογιακῆς σημασίας εἶναι καί τό ἀπό 26.9.2000 ἀκολουθῆσαν Ἀπολογητικόν Ὑπόμνημα — Ἀπάντησις τοῦ π. Ἀμφιλο, εἰς τήν ἀπό 27 Ἀπριλίου 2000 ὑπ' ἀριθμ. 3129 «Κλῆσιν τοῦ Προέδρου τοῦ Πρωτοβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου», ἤτοι τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου, ἐνῶ παραλλήλως παρεμβαίνουν ἀνοικτά πλέον κατά τῆς σκευωρίας καί οἱ Μητροπολῖται Λαρίσης Πανάρετος καί προηγουμένως ὁ Μεσογαίας Κήρυκος. Ἀποτέλεσμα τῆς ὅλης αὐτῆς καταστάσεως ἦτο νά ἀναβληθῆ διά πολλοστήν φοράν τό ὑπό τόν Πειραιῶς κ. Νικόλαον «δικαστήριον» καί νά ὁρισθῆ, ἀντί τῆς 27.9.2000, νέα ἡμερομηνία ἡ 13η Ὀκτωβρίου 2000, ἀλλά καί κατ' αὐτήν οὐδέν ἐγένετο, ἐνῶ τήν 26.11.2000 ἐξεδόθη ἡ ὑπ' ἀριθμ. 226 ΚΑΚΟΗΘΕΣΤΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ, τήν ὁποίαν ἀφελῶς ὑπογράφει ὁ τότε Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας! Ἐπιλείπει μοι ὁ χρόνος νά ἀναφέρω τά ἀπό Κανονικῆς ἀπόψεως, Θεσμῶν καί Πίστεως αἴσχη, τά ὁποῖα διέπραξαν καθ' ὅλην τήν ἀπό τό 1997 καί μέχρι σήμερον περίοδον. Πενθοῦμεν, λυπούμεθα, κλαίομεν ἀλλ' αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια, δι' αὐτό εἰς τάς ὑπέρ πεντήκοντα Ἐκκλήσεις — Παρακλήσεις δι' ἀγάπην καί ἕνωσιν ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ὁμολογία, ἔμειναν αὐτοπαγιδευμένοι εἰς τήν προδοσίαν των.
Ἤδη ἀπό τῆς 29.6.2000 καί μέχρι τῆς μακαρίας λήξεως τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου (22.11.2004) καί προηγουμένως μέχρι τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 72α/21.10.2004, ἐξαιρετικά ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΥ κειμένου, καταγράφεται μία λαμπρά πορεία εἰς τήν Μητρόπολιν Λαρίσης, εἰς τήν ὁποίαν ὅμως οἱ ἴδιοι παρασυνοδικοί παράγοντες καί κέντρα, ἤδη ἀπό ἐτῶν εἶχον ἀποφασίσει νά εἰσπηδήσουν ὡς «κλέπται καί λησταί» ἐντός αὐτῆς καί νά τήν λεηλατήσουν. Ἐν τέλει δέ αὐτήν τήν λυσσώδη λεηλασίαν ἐπεχείρησαν καί ἔφερον εἰς πέρας διά τοῦ πρ. Ἀργολίδος κ. Παχωμίου μόλις πρό τεσσάρων περίπου ἐτῶν.
Μεγάλης Ἱστορικῆς σημασίας εἶναι αἱ ἐπί τῆς Ἀρχιερατείας τοῦ Μακαριστοῦ Παναρέτου ἀκολουθήσασαι τρεῖς ἱστορικαί καί πύριναι Ὁμολογίαι κατά τάς ἀντιστοίχους Κυριακάς τῆς Ὀρθοδοξίας, κατά τά ἔτη 2001, 2002 καί 2003 εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, αἱ ὁποῖαι ἔγιναν αἰτία νά διωχθῆ διά τῆς ἀπομονώσεως ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Πανάρετος, ἐνῶ εἰς τά στόματα τῶν ὡς ἄλλων «λύκων», κατά τά Γραφικά, ἔπεσον τά πνευματικά τέκνα τοῦ π. Ἀμφιλοχίου, ἐν οἷς πρῶτον τό πνευματικόν του τέκνον, ὁ Ἱερομόναχος π. Ἰγνάτιος.
Οὗτος, ὁ π. Ἰγνάτιος, τήν 21.10.2004, μόλις 30 ἡμέρας πρό τῆς κοιμήσεως τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης, ΔΟΛΙΩΣ ἤ ΒΙΑΙΩΣ, ἀπέσπασεν τήν ὑπογραφήν του ἐπί κειμένου ἐκ μόλις 4-5 σειρῶν, εἰς τό ὁποῖον ὅμως ἐνεφάνιζεν τόν ψυχορραῦντα Μητροπολίτην ὡς δῆθεν νά φρονῆ καί νά λέγη: «…διαφωνῶ καί ἀποστρέφομαι κάθε ἐνέργεια πού ὁδηγεῖ εἰς μερισμούς καί σχίσματα καί δέν προτίθεμαι νά χωριστῶ ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον». Δηλαδή τόν ἐνεφάνιζεν ὡς νά ἀνεγνώριζεν τάς κατά τοῦ ἰδίου καί τοῦ π. Ἀμφιλοχίου διώξεις, τάς περί παραιτήσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἱεροσυλίας, τήν κατάληψιν τοῦ θρόνου ὑπό τοῦ βλασφήμου κ. Νικολάου, τάς περί χειροθεσίας βλασφημίας των, τήν κατάλυσιν τοῦ Ἱεροῦ Θεσμοῦ τῆς Συνόδου καί ἐν ἐνί λόγω ὅτι συνεπορεύετο μέ τήν «σαθράν συμμορίαν» τοῦ Νικολάου καί ὅλων τῶν σκοτεινῶν κέντρων!!!
Τό γεγονός αὐθημερόν ἔγινε γνωστόν εἰς τόν π. Ἀμφιλόχιον, ὅστις ἀφοῦ προσεπάθησεν νά ἠρεμήση τόν βαναύσως ἐκβιασθέντα καί πλανηθέντα Μητροπολίτην του, ἐπεδίωξεν νά συνειδητοποιήση ὅτι μέ τάς δύο σειράς τοῦ κειμένου τοῦ π. Ἰγνατίου, τό ὁποῖον ὑπέγραψεν, ἀρνεῖται τήν Ὁμολογίαν του, καί ἀναγνωρίζει τό βλάσφημον καί ἐκκλησιομάχον κίνημα τῶν κ.κ. Νικολάου καί Πα! Ὅθεν αὐθωρεί ὁ Γέρων Μητροπολίτης ἐζήτησεν νά ἀνακαλέση καί νά ὑπογράψη ἀναιρετικόν ἐκείνου κείμενον, ὅπερ καί ἐγένετο.
Ἰδού τό ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΤΟΥ κείμενον μετά τά προηγηθέντα ἀπό τήν 29.6.2000 ὑπέρ ἑξήκοντα ἄλλα Ὁμολογιακά Κείμενά του.
Α.Π. 72α Ἐν Λαρίση τῆ 21.10.2004
Τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς μου, σάν γέρων πού εἶμαι καί ἄρρωστος, πλευρίζομαι ἀπό διαφόρους γιά νά ἀλλάξω τήν καθαρή ὁμολογία μου καί νά παραδεχθῶ ὡς Ἀρχιεπίσκοπο τόν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, τόν ὁποῖο βαραίνουν πολλές ἀντικανονικότητες καί αἱρετικά φρονήματα καί νά πάψω νά πιστεύω τά ὅσα ἔχω γράφει καί τοῦ ἔχω καταγγείλει ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 2000 μέχρι σήμερα.
Γιά τελευταία φορά, λοιπόν, καταγγέλω τόν Σεβ. κ. Νικόλαο ὡς ἀντικανονικό τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου μαζί μέ ὅλα του τά αἱρετικά φρονήματα καί δέν θά τόν παραδεχθῶ ἕως ὅτου δείξει μεταμέλεια καί ἀνακαλέσει. Καί ὅ,τι ἔχω γράψει ἀντίθετο ἀπό αὐτά εἶναι γιά μένα ΑΚΥΡΑ.
Μέ αὐτήν τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ μετά ἀπό ἕνα μῆνα (22.11.2004), ἐξεδήμησεν πρός Κύριον ὡς Ὁμολογητής ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης Πανάρετος, τό δέ σκήνωμά του, διεκομίσθη ἐκ τοῦ Νοσοκομείου εἰς τόν ἐν Λαρίση Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὅπου ἐτέθη εἰς προσκύνησιν καί ἐτελέσθη ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ὑπό τῶν Σεβ/των Μητροπολιτῶν Μεσογαίας Κηρύκου καί Βεροίας Ταρασίου καί τῶν Ἱερέων π. Χρυσάνθου, π. Ἀμφιλοχίου, π. Ἰγνατίου καί τοῦ Ἱεροδ. Βαρθολομαίου. Ὅτε τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας μετεφέρθη τό σκήνωμα τοῦ Ἐπισκόπου εἰς τό ἱερόν Ἡσυχαστήριον Ἁγίων Ἀποστόλων — Τιμίου Σταυροῦ εἰς Ραψάνην Λαρίσης πρός ἐνταφιασμόν δυστυχῶς εἰς τήν κυριολεξίαν, ὡς «ἀπό ὡρισμένων σκύμνων», ἡρπάγη ὑπό τῶν Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, Πειραιῶς…, (οἱ ὁποῖοι ὡς ἀποκεκηρυγμένοι, βλάσφημοι καί Ἐκκλησιόμαχοι ἀπέφυγον νά ἐμφανισθοῦν προηγουμένως εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου), καί ἤρχισαν ἐκ νέου τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν! Μετ' οὐ πολύ ὅμως, συνειδητοποιήσαντες(;) τί ἐσήμαινεν αὕτη ἡ ἱερόσυλος σκοπιμότης των, (νά ἐμφανίσουν οὔτω τόν Μητροπολίτην ὡς δῆθεν «ἰδικόν» των), προφασισθέντες τήν δύσιν τοῦ ἡλίου διέκοψαν τήν ἀκολουθίαν! Ἔτσι ἱεροσύλησαν καί ἐπί τοῦ σκηνώματος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Παναρέτου, διά νά τόν ἐμφανίσουν ὡς δῆθεν ὁμόφρονα καί συνοδοιπόρον των!..
Ἀκολούθως ὁ Μητροπολίτης ἀνεφέρθη εἰς τήν ὑπ' ἀρ. Πρ. 75/13/26.6.2005 Ἀποτείχισιν τοῦ Ἱερομονάχου π. Ἀμφιλοχίου ἐκ τῶν Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου καί Πειραιῶς Νικολάου καί τό Ἔκκλητον αὐτοῦ πρός τούς λοιπούς Ἀρχιερεῖς: Ἀργολίδος Παχώμιον, Περιστερίου Γαλακτίωνα, Μεσογαίας Κήρυκον, Κίτρους Γοργόνιον, Βέρροιας Ταράσιον, Διαυλείας Ἀνδρέαν καί Φιλίππων Χρυσόστομον. Ἐπί τοῦ θέματος ὁ εἰσηγητής ἠρκέσθη εἰς τό νά ἀναγνώση τούς λόγους πίστεως διά τούς ὁποίους ὁ Ἱερ/χος Ἀπετειχίσθη καί ἔκοψεν τό μνημόσυνον τῶν δύο πρώτων, ἐνῶ ἐν ταυτῶ προέφυγεν εἰς τούς λοιπούς. Οἱ λόγοι τῆς Ἀποτειχίσεως ἦσαν οἱ κάτωθι:
1) Τήν μή Κανονικήν καί ὀρθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ Ἐκκλησιομάχου κινήματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν καί ἤδη σχισματοαιρετικῶν καί τήν καταπάτησιν τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3005 ὁμοφώνου Συνοδικῆς Ἀποφάσεως τῆς 18.6.1997.
2) Τήν μετά ἀπό τό 1995 καί μέχρι σήμερον, ἐσκεμμένην ΑΡΝΗΣΙΝ νά διακηρυχθῆ καθαρά ἡ ὀρθόδοξος Ὁμολογία Πίστεως καί τήν ἐν τοῖς πράγμασιν παντελῆ ΕΛΛΕΙΨΙΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ πρός αὐτήν.
3) Τήν πολυτρόπως μεθοδευθεῖσαν προσβολήν τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί διά τῆς παρωδίας τοῦ νέου θεολογικοῦ διαλόγου (1998-1999), καί τῆς συστηματικῆς ἀρνήσεως νά δοθῆ ὁμολογιακή ἀπάντησις εἰς ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἀποστολική μας Διαδοχή τό 1971 ἐξηρτήθη ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς καί ὅτι δέν διαφέρομεν κατά τήν χειροτονίαν ἀπό τούς Φλωρινικούς.
4) Τήν μή Κανονικήν καί ὀρθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ βλασφήμου Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος 54/76 τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς ὡς καί τῶν μεταγενεστέρων ὁμοίων αὐτῶ.
5) Τήν μή ἐκδίκασιν τῶν κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον ἐκκρεμουσῶν Καταγγελιῶν ἐπί βλασφημία, αἱρέσει, παραχαράξει καί παρερμηνεία Ἁγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων.
6) Τήν μή Κανονικήν καί ὀρθόδοξον ἀντιμετώπισιν σειρᾶς ἐγγράφων (Εἰσηγήσεων, Ὑπομνημάτων κ.λπ.) Κανονικῶς καί ἁρμοδίως ὑποβληθέντων παρά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν κ. Κηρύκου καί τοῦ μεταστάντος μακαριστοῦ κυροῦ Παναρέτου, καί
7) Τήν μή ἀποδοχήν, ἀλλά καί τήν ἀπόρριψιν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ, ὡς καί τῆς ἀπό 14.5.2004 διακηρυχθείσης «ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηρύκου.
ΔΙ' ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΣ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑΣ ΛΟΓΟΥΣ, καί δι' ἄλλους τούς ὁποίους φρονῶ ὅτι οὐκ ἔστι χρεία νά ἀναφέρωμεν ἐνταῦθα, ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝ τόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου, ὑπογραμμίζοντες ὅτι ἀφιστάμεθα, ἤτοι, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ καί ΔΙΑΚΟΠΤΟΜΕΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀνδρέου καί τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου «πρό Συνοδικῆς διαγνώμης», οὐχί «προφασιζόμενος ἐγκλήματα τινά», ἤ προσωπικάς ἁμαρτίας, ἀλλά «ΔΙΑ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ», καί ΔΙ' ΑΡΝΗΣΙΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟ.
Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι δι' αὐτῆς τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μας, ἡ ὁποία γίνεται μετά γνώσεως καί εὐθύνης, ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΣΧΙΣΜΑ, ἀλλά, κατά τόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου, ΘΕΛΟΜΕΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩΜΕΝ ΜΑΚΡΑΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ, ἤτοι, ΤΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ — ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟ.
Ὡσαύτως πιστεύομεν ὅτι ἡ ΑΜΕΣΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΔΙΚΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΤΟΥ εἶναι ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΕΡΓΟΝ ΙΔΙΚΟΝ ΣΑΣ, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Ἀργολίδος κ. Παχωμίου, καί τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων, διότι μόνον οὕτω θά προληφθῆ ἡ ἐξέλιξις τοῦ ἀπειλουμένου νά ἐπισημοποιηθῆ, ἕνεκα τῶν προεκτεθέντων λόγων Πίστεως, ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, καί μόνον οὕτω θά ἀποδείξωμεν ὅτι εἴμεθα Ἐκείνου μαθηταί, ὅτι δηλαδή ἔχομεν τήν Ἀγάπην καί τήν Ἀλήθειαν, καί δέν προδίδομεν τήν Ἐκκλησίαν.
Καί συνέχισεν:
Αὐτό, τό κατ' ἀπόλυτον ὀρθόδοξον συνέπειαν γεγονός τῆς Ἀποτειχίσεως, ἔπεσεν ὡς ἀστροπελέκι εἰς τά ἐν γένει κατά τῆς Ἐκκλησίας σχέδιά των. Ὁ πρῶτος τῆ τάξει Μητροπολίτης, ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, ἐνῶ δέν ἐτόλμησεν νά ἀναλάβη τάς ἔναντι τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς Ἐκκλησίας εὐθύνας του καί νά ἐπιληφθῆ μετά τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί τοῦ ΕΚΚΛΗΤΟΥ τοῦ π. Ἀμφιλοχίου, εἶχεν ὅμως τήν τόλμην νά εἰσπηδήση εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ὡς δῆθεν Τοποτηρητής, οὐσία δέ ὡς «κλέπτης καί ληστής», νά διχάση τήν ὑπό τόν π. Ἀμφιλόχιον 5μελῆ μοναστικήν Ἀδελφότητα διαπράξη Κανονικά καί προπάντων Πίστεως ἐγκλήματα καί οὐσία ἀπέβη ὁ νέος σχίστης μέ αἰτίας Πνευματικάς, Κανονικάς καί πάνω ἀπό ὅλα ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ!..
Πρέπει εἰς τό σημεῖον αὐτό νά σημειωθῆ ἰδιαιτέρως ὅτι καί ὁ μετά τόν Ἀργολίδος, ὁ Περιστερίου Γαλακτίων, δέν ἀνέλαβεν τήν ἐκδίκασιν, καί ὡς ἐκ τούτου, κατά τήν Κανονικήν τάξιν, τό ΕΚΚΛΗΤΟΝ ἐξεδίκασεν ὁ τρίτος κατά τά πρεσβεῖα Ἀρχιερεύς, ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας Κήρυκος, ὅστις τήν 28ην Μα?ου 2005 ἐξέδωκεν τήν ὑπ' ἀριθμ. 388 ΑΠΟΦΑΣΙΝ — ΑΠΟΦΑΝΣΙΝ ἐπί τῆς ὑπ' ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ, κατά τόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Ἁγίας Συνόδου.
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, τόν Μάρτιον τοῦ 2006, ὁ «Ἀργολίδος» Παχώμιος ἀποφασίζει «ἀργίαν» (Α.Π. 13/26.3.2006) κατά τοῦ π. Ἀμφιλοχίου(!), καί ἀκολουθεῖ μία σειρά ἐγγράφων ἑκατέρωθεν διά νά καταλήξουν εἰς τήν παραπομπήν τοῦ π. Ἀμφιλοχίου πάλιν εἰς τό «Συνοδικόν των Δικαστήριον», ὅπως προκύπτει ἀπό τό ὑπ' ἀριθμ. 3281/20.2.2008 ἔγγραφον, τό ὁποῖον ὅλως ἀδιανοήτως ὑπογράφει ὁ βλάσφημος αἱρετικός καί ἐκκλησιομάχος ψευδοαρχιεπίσκοπος πρ. Πειραιῶς κ. Νικόλαος «διά τήν Ἱεράν Σύνοδον»!..
Ἐπ' αὐτῆς τῆς «παραπομπῆς» του, ὁ π. Ἀμφιλόχιος, ἀπήντησεν μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 91/2/15.4.2008 ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ του, («Ο.Π.» τ. 180 Μαρτίου — Ἀπριλίου 2008 σελ. 132) κατόπιν τῆς ὁποίας, διά δικαστικοῦ Ἐπιμελητοῦ, ἐκοινοποίησαν εἰς τόν π. Ἀμφιλόχιον, τήν κατά πλειοψηφίαν(!) ὑπ' ἀριθμ. 3285/22.4.2008 ψευδοαπόφασίν των περί «καθαιρέσεως» τοῦ Ἱερομονά, τήν ὁποίαν ὑπογράφει ὁ ἐξ ἴσου, πρός τόν πρ. Πειραιῶς Νικόλαον, βλάσφημος κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς καί σχίστης καί ἱερόσυλος, ὁ πρ. Ἀργολίδος Παχώμιος!..
Εἰς ἀπάντησιν, ὁ Παν/τος Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος, ἀπέστειλεν πάλιν τήν ὑπ' ἀριθμ. 93/26.4.2008 ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ του, (Αὐτόθι σελ. 143-147), τήν ὁποίαν δέν κρίνω ἀπαραίτητον νά ἀναγνώσω, διότι καί αὐτή περιλαμβάνεται εἰς τόν Β΄ Τόμον τῶν «ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ». Ἀμφότε οἱ Τόμοι θά σᾶς ἐπιδοθοῦν, διά νά μελετηθοῦν».
Μετά τό πέρας τῆς ὡς ἄκρως περιληπτικῆς παρουσιάσεως τοῦ ὅλου θέματος ὑπεβλήθησαν ὡρισμέναι ἐρωτήσεις, ἀλλά καί ἀπορίαι, διότι δέν πρόκειται διά κοινάς καί συνήθεις πτώσεις, ἐνῶ ἐτονίσθη ὅτι οἱ ἄνθρωποι κατ' ἀρχάς δέν εἶναι ἐλεύθεροι, καί διερωτᾶται κανείς ἄν ἔχουν καί ἀπόλυτα ὑγιῆ τόν νοῦν, αὐτό πού λέγεται ἡγεμονικόν τοῦ νοός! Βέβαια μετά τήν ἐσχάτην πτῶσιν των, κατά τήν 28.11.2007, εἶναι ἑπόμενον νά ἐσκοτίσθησαν, διό οὔτε Κανονικήν τάξιν, οὔτε Θεσμούς, οὔτε Ἀλήθειαν, οὔτε Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν συνειδητοποιοῦν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἐσεβάσθησαν, ἀλλά καί εὐθέως ἐβλασφήμησαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Ἐκκλησίας διό κατά τόν κατά τόν Θεῖον Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην καί ὡς «ἀντίχριστοι δέον νά λογισθοῦν». (Α΄ Ἰωάννου Β΄, 18, 22 καί Δ, 3 καί Β΄ Ἰωάννου 7).
(*) Ἤδη τό «λάθος» προσδιώρισεν καί ἀνέλαβεν «ἐν πάση εἰλικρινεία» νά «ἀποκαταστή» ἡ ληστρική ψευτοσύνοδος τοῦ κ. Νικολάου κατά τήν 29.10.2007 (βλ. «Ο.Π.» Μαρτίου — Ἀπριλίου 2008 σελ. 101 καί ἑξῆς).
(**) Σήμερα τί λέγουν καί τί πράττουν τά ἴδια πρόσωπα, ἤτοι οἱ Ἰγνάτιος, Ἀγαθάγγελος καί Βασίλειος; Ὁ Θεός νά ἐλεήση καί αὐτούς καί ὅλους μας, ἴνα οἱ «δοκοῦντες ἑστάναι βλεπέτωσαν μή πέσωσιν» (Α΄ Κορινθ. Ι 12).